Henk van Veenhoven
6.2.1952 - 12.5.2025
Wat ik zo graag nog in je oor had willen fluisteren
vertrouw ik nu toe aan de wind
in de hoop dat elk woord recht uit mijn hart
jou daar nog ergens vindt
Dankwoord
Lieve familie, vrienden en iedereen die de afgelopen tijd met ons heeft meegeleefd,
Wij willen u oprecht bedanken voor uw aanwezigheid bij het afscheid van Henk van Veenhoven, en voor alle kaarten, bloemen, berichten en warme gebaren die wij hebben mogen ontvangen. Het heeft ons diep geraakt hoeveel mensen aan hem dachten en hoeveel mooie herinneringen er met ons werden gedeeld.
Henk was een man van eenvoud en aandacht. Wie hem kende, weet dat zijn grootste geluk zat in de kleine dingen: het gelach van zijn kleinkinderen tijdens een onverwachte bezoekje, de trouwe aanwezigheid van zijn hond Max die nooit van zijn zijde week, en de eindeloze liefde voor zijn oldtimer waar hij altijd met zorg en geduld aan sleutelde. Hij kon er uren over vertellen, en wij luisterden altijd met een glimlach.
Uw steun heeft ons geholpen om, in het gemis, juist die momenten van warmte en liefde extra te voelen.
Namens de gehele familie: dank u wel.
Het troost ons te weten dat Henk door zovelen werd gewaardeerd en herinnerd zal worden met een glimlach.
Met hartelijke groet,
Familie Van Veenhoven
In elke foto leeft Henk nog even verder
in het warme licht van zijn lach,
in de glinstering van trots wanneer hij zijn kleinkinderen optilde,
in de zachte blik voor zijn trouwe hond die altijd naast hem liep.
Tussen oude metalen glans van zijn geliefde oldtimer
en de armen van zijn familie die hem droegen,
vindt u hem terug zoals hij was:
eenvoudig, liefdevol, en vol stille kracht.
Een leven in beelden,
een verhaal in herinneringen,
een man die blijft
in alles wat hij achterliet.
Hier eindigt het verhaal in woorden, maar niet in herinneringen.
Mogen de beelden, momenten en liefde die Henk achterliet blijven voortleven in ieder die hem kende.